BoguśB Posted February 8, 2018 Posted February 8, 2018 24 stycznia odszedł mój ukochany przyjaciel. Miał na imię Benek, był cudownym kundelkiem. Cały czas o nim myślę. Okazało się, że miał jakiegoś guza w środku który nagle pękł i wywołał krwotok wewnętrzny. Po kilku godzinach od diagnozy leżał na stole operacyjnym. Wycieli mu guza, zatamowali krew i piesek się wybudził. Patrzył na nas gdy leżał na boku i gdy prosiłem czy można z nim zostać na noc w klinice weterynaryjnej to się nie zgodzono. Bo Nie. Pojechaliśmy do domu. Żona była dobrej myśli bo się wybudził. Ja natomiast czułem, że jest coś nie tak. Wiedziałem że nigdy nie zostawał w obcym towarzystwie i na pewno będzie się strasznie czuł. Po godzinie dostaliśmy telefon, że zmarł. Nie mogę sobie do tej pory wybaczyć, że z nim nie zostałem, że nie naciskałem bardziej na zostanie. Wydaje mi się, że pękło mu serce z żalu, że został sam. Weterynarze twierdzą, że po prostu umarł a mi się wydaje że tak gadają ale nie znali mojego psa. Nie wiedzieli, że on zawsze był z nami. W swoim 11 letnim życiu akceptował tylko kilka osób a resztę albo gryz w nogawki albo obszczekiwał. Był nieprzeciętnym wariatem ale był tak strasznie kochany, że jest to nie do opisania. Kilka lat temu znaleźliśmy małą suczkę w lesie i gdy ją przyprowadziliśmy do domu to od razu ją zaakceptował. Była schorowana a on jej przynosił swoje zabawki, tulił ją i przez kolejne lata byli nierozerwalną parą. On by wszystkich zagryzł, ona wszystkich by zalizała. On nienawidził wszystkich ludzi, psów, kotów nawet drzewa go denerwowały gdy szumiały ona za to kochała wszystkich. Taka Para. Teraz jest tak cholernie cicho w domu, że nie można wytrzymać. W dzień śmierci jeszcze latał rano po dworze jeszcze japał przez oko na ludzi a późnym wieczorem już go nie było. Cholernie Niesprawiedliwe. Nigdy sobie nie wybaczę, że wcześniej nie wykryłem mu tego guza i tego że z nim nie zostałem bo zawsze będę miał, żal że został sam gdy najbardziej mnie potrzebował. Nigdy również nie wybaczę tego, że nie pozwolono mi z nim zostać. Ktoś może powiedzieć, że serce nie stanie z żalu ale ja uważam inaczej. Cóż. Żegnaj stary przyjacielu. Mam nadzieję, że tam po tamtej stronie spotkamy się jeszcze abym mógł cię przytulić i chodzić na wieczne spacery. Benio byłeś naszym misiem malutkim. Pa. Żegnaj. Boguś Quote
BoguśB Posted February 11, 2018 Author Posted February 11, 2018 Uświadamiam sobie, że dawał znaki. W sobotę, 4 dni przed śmiercią nagle zaczął się trząść i chować. Zadzwonilem do weterynarza który mi powiedział aby dać mu coś przeciwbólowego. Ale już było za późno na przyjęcie. I tak było przez kilka godzin, że był schowany i nie chciał przychodzić. Później, wieczorem jak przyjechała żona to już było ok. Tabletki przeciwbólowej nie dostał i się poprawiło. W niedziele było ok i do środy rana było ok. A później koniec. Nie mogę sobie tego wybaczyć, że w sobotę jak się zaczął trząść to od razu nie pojechalem z nim do jakiegoś innego weterynarza. Czas leci a ja mam co raz więcej wyrzutów. To był pies, który był od początku naszego związku z żoną. Przez te 11 lat wiele się wydarzyło ale zawsze był z nami dlatego tak cięzko nam to zrozumieć. Przy każdym wspomnieniu jest on. Wprowadzał nieprzeciętną radość w nasze życie. Gdy miałeś najbardziej podły dzień to on zawsze się uśmiechał i coś ci przynosił. Teraz jest tak smutno i cicho, że się do domu wracać nie chce! Quote
ozzyanula Posted February 11, 2018 Posted February 11, 2018 Znam ten ból, to uczucie bezradności, żalu, te wyrzuty sumienia. Współczuję bardzo... Przed Wami ciężki czas... Ale macie 11 lat wspomnień... pięknych wspomnień... Quote
BoguśB Posted February 11, 2018 Author Posted February 11, 2018 Siedzę całymi dniami i patrzę na nasze wspólne zdjęcia i filmy. Boże jaki on byl cudowny. Jak mi go potwornie brakuje. Wybacz przyjacielu!!!! Quote
uxmal Posted February 11, 2018 Posted February 11, 2018 4 minuty temu, BoguśB napisał: Siedzę całymi dniami i patrzę na nasze wspólne zdjęcia i filmy. Boże jaki on byl cudowny. Jak mi go potwornie brakuje. Wybacz przyjacielu!!!! :((((((((((((((((( Nie wiem co Ci doradzić. Tak chciałabym coś mądrego Ci napisać:( Mnie pomagała praca fizyczna- malowanie ścian,itp. Wypłacz się ile wlezie. Potem będzie lepiej, lżej. I nie obwiniaj się, zwierzęta ukrywają ból. Czasami udaje się nam to zauważyć a czasem nie. I cokolwiek byś nie zrobił zawsze wydawałoby Ci się że mogłeś coś zrobić więcej i lepiej - a tak nie jest zrobiłeś to co w danej chwili było konieczne. Zareagowałeś szybko. Quote
BoguśB Posted February 12, 2018 Author Posted February 12, 2018 Dzięki Elisabeta!!!!! Siedzę właśnie w pracy po kilkudniowym urlopie i próbuję się czymś zająć ale cały czas mam go w głowie. Jego ostatni wzrok skierowany na mnie po operacji. Ależ to smutne.Gdy patrzę na te zdjęcie profilowe gdy się tak do mnie uśmiecha i po chwili wiem że zostaje mi tylko pamięć o nim to wewnętrznie mnie rozrywa. Człowiek sobie uświadamia, że te wszystkie problemy, z którymi ktoś do ciebie przychodzi w pracy. Te wieczne niezadowolenie ludzi ze wszystkiego to jest nic. Ludzie powinni brać przykład ze zwierząt i się cieszyć każdą chwilą jak mój Benek. On wiecznie był zadowolony . Wszystko go cieszyło. Nigdy nie było dnia, że jak wróciłeś do domu aby się wściekał. Zawsze się cieszył. Ależ mi go brakuje. 1 Quote
BoguśB Posted February 12, 2018 Author Posted February 12, 2018 One były dla siebie stworzone!!! 1 Quote
BoguśB Posted February 12, 2018 Author Posted February 12, 2018 Dziś dostałem wynik badania, cytuje: "Badaniem histopatologicznym przesłanego materiału stwierdzono złośliwy rozrost nowotworowy o typie naczyniakomięsaka o wysokim indeksie mitotycznym z wylewami krwi i odczynem zapalnym (nacieki granulocytów obojętnochłonnych). Rokowanie niekorzystne." Chyba było z nim źle a do końca nic na to nie wskazywało. Może ktoś mi wytłumaczy w języku dla mnie zrozumiałym co ten wynik oznaczał. Quote
Dusia-Duszka Posted February 12, 2018 Posted February 12, 2018 Zacytuje siebie z innego Twojego wątku: 1 godzinę temu, Dusia-Duszka napisał: Guz złośliwy (dający niestety dużo przerzutów w innych narządach) był na naczyniach krwionośnych, bardzo szybko rosnący. Choroba śmiertelna. Krew mogła roznieść mikrofragmenty nowotworu po całym organizmie. To... nie była zła śmierć w takiej potwornej sytuacji. Przepraszam ale łzy cisną się do oczu... I dokończę: Benek zmarł naturalnie. Bez bólu - narkoza. Bez świadomości zagrożenia - nie zdążyłeś mu przekazać swoich emocji, a uwierz mi, nie da się tego ukryć, każdy pies to wyczuje. Nie doświadczył ograniczeń a Ty patrzenia na cierpienie kochanej istoty - początkowe stadium choroby. Zachował radość życia do ostatnich chwil. I... nie musiałeś rozważać decyzji o eutanazji. Bądź mu za to wdzięczny. 1 Quote
BoguśB Posted February 13, 2018 Author Posted February 13, 2018 Zaczynam powoli sobie uświadamiać, że do końca był szczęśliwy. Odszedł nagle ale gdyby się obudził i ktoś z lekarzy by mi powiedział, że zostało mu kilka dni bądź tygodni życia to nie umiałbym się pogodzić,że z tym że niedługo odejdzie. Co dzień bym się rano budził i zastanawiał czy on też się obudzi. Wychodząc do pracy czy jak wrócę to będzie na mnie czekał. Życie przeżył szybko i odszedł też szybko. Ot taki miś malutki Quote
BoguśB Posted February 13, 2018 Author Posted February 13, 2018 22 godziny temu, Dusia-Duszka napisał: I... nie musiałeś rozważać decyzji o eutanazji. Fakt! Byłaby to moja najcięższa decyzja w życiu!!!! Wydaje mi się, że nie umiałbym jej podjąć!!!!! Quote
BoguśB Posted February 17, 2018 Author Posted February 17, 2018 Minęło już ponad trzy tygodnie od odejścia mojego Benka a ja nie mogę się pozbierać!!!! Co dzień mi się śni jak na mnie patrzy, się bawi, leży, śpi itp. Quote
bou Posted February 17, 2018 Posted February 17, 2018 Boguś....zacznij wspominać tylko dobre chwile...pozwól Benkowi odejść,nie trzymaj go tutaj swoją tęsknotą,bólem,płaczem.Pogadaj z nim,powiedz,ze się spotkacie. Mam nadzieję,że nie myslisz,że zwariowałam..nie zwariowałam,przeżyłam też taka tęsknotę...... świat jest pełen dziwnych zjawisk.spróbuj dać mu to "zielone światło" I napisz jak się miewasz. Quote
agat21 Posted February 17, 2018 Posted February 17, 2018 Boguś, płakałam przez miesiąc, codziennie po kilka razy po tym, jak musiałam pomóc odejść mojej suni. Miała raka kości, była już 9 miesięcy po amputacji łapki, rak przerzucił się do płuc i sunia się dusiła, nie mogła oddychać. Musiałam podjąć tę straszną decyzję, byłam przy niej do końca, głaskałam ją po łepku, gdy odchodziła. Długo sobie wyrzucałam, że nie zauważyłam wcześniej, że lekko kuleje na łapkę, że wcześniej nie podjęłam jej leczenia. Była z nami 10 lat. Przeżyła ze mną wiele ważnych dla mnie chwil. To była moja wielka przyjaciółka. Do dziś jej wspomnienie zalewa mnie falą ciepła, a minęło już 7 lat. Teraz wiem, że mogę jedynie podziękować losowi, że pozwolił nam się odnaleźć i przeżyć razem te 10 lat. A teraz jest ze mną kolejny rozbitek życiowy, który znalazł przystań w moim domu, i wiem, że moja sunia cieszy się, że na jej miejsce przyszedł kolejny zwierz, który jest kochany. Że zrobiła mu miejsce odchodząc, może nawet specjalnie skrzyżowała nasze ścieżki. A w moim sercu będzie zawsze mieć wyjątkowe miejsce. Pozdrawiam Cię serdecznie i wierzę, że Twój Przyjaciel da Ci znak, że jest w miejscu, gdzie jest mu dobrze i spokojnie, i że nie chce, abyś się zadręczał. I dziękuje za wspólne wspaniałe lata. 1 Quote
BoguśB Posted February 25, 2018 Author Posted February 25, 2018 Dzięki Agat 21. Wyobrażam sobie jak musiałaś cierpieć bo ja wciąż gdy o nim pomyślę lub spojrzę na zdjęcie bądź urnę która ma swoje miejsce w domu to wewnętrznie mnie rozrywa. Wczoraj minął miesiąc jak mój miś malutki odszedł od nas i patrzę jak czas leci a jego już nie ma. Wydawało mi się, że nigdy nie odejdzie, że jeszcze to nie był jego czas a on tak nagle w przeciągu kilku chwil znikł. Całe życie taki uśmiechnięty jak na zdjęciu. Jak patrzę na swoją drugą psinę która widzę że też się nie może odnaleźć to jest mi potwornie źle. Od śmierci Benka ani razu się nie uśmiechnęła. Chodzi po domu zagubiona i nie może znaleźć sobie miejsca. Jak żył to od rana już tańcowały, kotłowały się cały dzień. Oddałbym wszystko aby mieć z nim choć jeszcze jeden dzień. Całe życie będzie w moim sercu które już nigdy nie będzie takie jak kiedyś. Gdzie nie sięgnę pamięcią to zawsze był. Smutne. Quote
BoguśB Posted March 15, 2018 Author Posted March 15, 2018 Teraz każda środa mnie denerwuje i jest mi smutno bo przypomina mi, że był to dzień w którym ostatni raz widziałem żywego Benka. Potwornie smutne i nie ma dnia abym o nim nie myślał. Codziennie rano gdy wstaję i siadam na łóżku to od razu o nim myślę. Zawsze rano był pierwszy, który mnie witał. Quote
dwbem Posted March 15, 2018 Posted March 15, 2018 Trzymaj się, ja przeżyłam już sporo odejść moich psów bo mam je ponad 50 lat i pamiętam je wszystkie ale niestety takie jest życie. Za jakiś czas daj dom i serce innemu pieskowi, będzie inny ale napewno też będzie cię kochał a ty pokochasz jego. Quote
Sowa Posted March 16, 2018 Posted March 16, 2018 BoguśB, zdaje się że masz ogród. Pochowaj prochy swojego psa pod najpiękniejszym krzewem, lub tam, gdzie był najszczęśliwszy. Będziesz pamiętać, nie przestaniesz żałować. Ale codziennie popatrzysz na rozkwitający krzew. Quote
BoguśB Posted May 25, 2018 Author Posted May 25, 2018 wczoraj minęło 4 miesiące!!! Nienawidzę dnia 24 każdego miesiąca. Tego dnia zmarł mi Benek i pochowałem ojca, Quote
BoguśB Posted October 23, 2018 Author Posted October 23, 2018 Jutro minie 9 miesięcy a Ja wciąż nie mogę się z tym pogodzić Quote
BoguśB Posted January 28, 2019 Author Posted January 28, 2019 w zeszłym tygodniu minął rok. Smutno Quote
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.